Canlar ülkesine gittik, canlar ülkesinden geldik, Soma’da canlarımızı kaybettiğimizi öğrendik!
Geçen hafta bir grup gazeteci arkadaşla birlikte Karadeniz’in karşı kıyısında Gürcistan ile Rusya arasında sıkışmış güzel ve yalnız ülke Abhazya’daydık.
Abhazlar buraya “Canlar Ülkesi” diyorlar!
***
Abhazya’dan döndük, doğduğum ilçe İkizdere’den Deren’i aradım, ağlayarak açtı telefonu!
Ne olduğunu sorduğumda, toplumsal sorunlarla çok da ilgili olmadığını bildiğim kızım, “Soma’da ölümlere ağlıyorum. Televizyon izlerken kahroluyorum. Özellikle çizmesiyle ambulansı kirletmek istemeyen işçinin sözleri yüreğimi parçaladı, onun için ağlıyorum” dedi.
Birlikte yolculuk yaptığım gazeteci arkadaşlarım da duygulandı.
***
Rusya dışında kimsenin tanımadığı, Bursa’dan bile küçük (8 bin kilometre kare Abhazya, 10 bin kilometre kareden fazla Bursa) ülke Abhazya, uzun yıllar süren ambargonun da etkisiyle az gelişmiş bir ülke görünümündeydi.
Dünyanın en güzel yerleri arasında sayabileceğimiz bu küçük ülkedeki geri bıraktırılmışlık görüntülerinden kurtulup ülkemize döndük, Soma’da az gelişmiş ülkenin dibini gördük!
Üstelik en sorumlu konumdaki şahıs, ölümleri olağan sayarak, vahşi kapitalizmlin egemen olduğu 18. yüzyıla götürdü bizi…
Aslında ona kalsa bin yıl daha geriye gideceğiz de, dünya ve ülkedeki yapı buna izin vermiyor!
***
Biz Türkler, sürgünü ve ölümü iyi biliriz.
Balkan savaşları sonrasında milyonlarca insan Rumeli’den sürüldü, Anadolu toprağına geldi.
Kafkaslar’daki Rus zulmünden kaçan milyonlar için yine son sığınak yeri Anadolu’ydu.
Gürcüler, Abhazalar, Çerkesler, ayırım yapılmadan bütün Kafkas halkları için bu kapılar açıldı.
***
Gittik, bu güzel ve yalnız ülkeyi gördük.
Türkiye, bölgenin büyük ülkesi, Mustafa Kemal’in kurtardığı Anadolu coğrafyası, dünyanın ambargo uyguladığı Abhazya’ya yardım elini uzatmalı!
Biz Abhazha kardeşlerimizin yüreğindeki Türkiye sevgisini gördük.
Bu sevgi karşılıksız kalmamalı!
***
Gittik, döndük…
Kalbimiz Abhazya’da kaldı derken, Soma acısıyla sarsıldık.
Kalbimiz parçalandı!
