Dün akşam tiyatrodaydık.
Orhan Kemal’in eseri Tersine Dünya sahneleniyor Nilüfer Nazım Hikmet Kültürevi’nde.
Tüm dünyada var mıdır bilmem ama bizde artık yerleşik ve kanıksanmasından korktuğum bir kavram olan ‘’ kadın şiddeti’’ eserin ana teması.
Kitap Orhan Kemal’in usta kaleminden nasıl çıktıysa oyun da Engin Alkan’ın yönetmenliğinden aynı başarıyla çıkmış.
Esası ‘’kadın şiddeti’’ olsa da işlenişi ‘’erkek’’ üzerinden ve şiddetin de küçük bir bölümü işlenebilmiş.
Oysa çok iyi biliyoruz ki kadın için hayat çoğu zaman diğer insanlar tarafından yaşanmaz hale getirilebiliyor.
İşte bu şiddeti yani hayatında ya da yanında ”koca” adı verilen erkek insanı olmadığı anda diğer erkek insanları, hatta bazen ”kocası olan kadın” insanları tarafından da dünyası cehenneme çevrilen kadınların yaşadığı ağır duygusal ve fiziksel şiddeti kadının ve erkeğin rolünü değiştirerek – belli bir çerçevede- müthiş bir oyunculukla işlemiş sanatçılar.
Daha çok komedi ile anlatmışlar bu toplumsal dramı ancak öyle anlarda öyle trajik sahneler var ki bir saniye önce gülmekten akan gözyaşları acıdan akmaya başlayabiliyor.
Herkes hemen hemen aynı yorumları yaptı çıkışta. İzleyenler hem çok eğlendi, hem de acıdan kavruldu belli ki. Empati yaptığım her an çok çok canım yandı, kadın olmanın dayanılmaz ağırlığını tekrar tekrar hissettim ve o anda yine bir erkek şiddetine maruz kalmış bir kadın varsa diye -ki mutlaka vardı- dua ettim onlar için.
Yüksel Baysal ile birlikte izledik oyunu.
Ona sordum ne hissettin diye çünkü izlerken erkeklerin ne hissettiğini ve kendilerini kadınların yerine koyup koyamadıklarını merak etmiştim.
Verdiği cevap en az oyun kadar etkiledi beni.
‘Hayır” dedi, ‘’koyamadım çünkü o kadar ağırdı ki öyle bir gücü hissedemedim içimde”…
Tüm kadınların ve tüm erkeklerin izlemesi gereken bir oyun Tersine Dünya.
Ben de oyunun varlığından herkes haberdar olsun istedim ve oyun hakkındaki gözlemlerimi ve yorumlarımı aktarmaya çalıştım.
